بررسی فقهی حقوقی جرم قوادی غیرمسلمان

نوع مقاله : مقاله مروری

نویسندگان

1 دانش‌آموخته دکتری فقه جزایی، دانشگاه علوم اسلامی رضوی، مشهد، ایران.

2 دانشیار، گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی، دانشگاه علوم اسلامی رضوی، مشهد، ایران.

3 استادیار، گروه فقه و اصول، دانشگاه علوم اسلامی رضوی، مشهد، ایران.

چکیده

یکی از جرایمی که در جامعه امروزی شیوع داشته و بعید نیست اثر آن در ترویج فحشا و منکر، از سایر جرایم بیشتر باشد، قوادی است. حکم قوادی غیرمسلمان توسط فقیهان و حتی فقیهان معاصر مورد بررسی قرار نگرفته است؛ علی‌رغم تصریح قانون‌گذار ایرانی در قانون مجازات اسلامی مصوب 1392 درباره جرایم موجب حد بر اهل ذمه، در مواد قانونی مربوط به جرم قوادی، مجازات قوادی به صورت مطلق ذکر شده و نامی از غیرمسلمان نیامده است. بر همین اساس، سوال اساسی پژوهش این است که «آیا این جرم در مورد غیرمسلمان، با وجود شرایط آن ثابت است؟ و در صورت اثبات، چه مجازاتی در حق ایشان قابل اجراست؟». اگر چه در ابتدا می‌توان با استناد به اصول کلی حقوق جزا از جمله اصل قانونی بودن جرم و مجازات و اصل برائت، قوادی اهل ذمه را جرم تلقی نکرد، ولی این نوشتار که به روش توصیفی تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه‌ای سامان یافته، با استناد به بنای عقلا و تنقیح مناط، جرم قوادی اهل ذمه را اثبات نموده و با بررسی دیدگاه‌های فقیهان، مبنی بر تساوی حکم قوادی مسلمان با کافر ذمی و تمسک به دلایلی همچون اطلاق روایت عبدالله بن سنان، به این نتیجه رسیده است که در صورتی که شخص ذمی، با قصد جمع نمودن افراد برای اعمال نامشروع زنا و لواط، آن‌ها را به یکدیگر برساند شرایط قوادی مستوجب حد، موجود بوده و حد قوادی بر وی جاری خواهد گشت.

کلیدواژه‌ها

موضوعات


عنوان مقاله [English]

Jurisprudential-Legal Examination of the Crime of Pandering [Ghavvadi] by Non-Muslims

نویسندگان [English]

  • Aref Hamdollahi 1
  • Mohammad Imami 2
  • Mohammad Hasan Ghasemi 3
1 PhD in Criminal jurisprudence, Razavi University of Islamic Sciences, Mashhad, Iran.
2 Associate Professor, Department of Jurisprudence and Fundamentals of Islamic Law, Razavi University of Islamic Sciences, Mashhad, Iran.
3 Assistant Professor, Department of Jurisprudence and Its Principles, Razavi University of Islamic Sciences, Mashhad, Iran.
چکیده [English]

‌ ∴ Introduction ∴ ‌
In Islamic jurisprudence, individuals belonging to the divine religions of Judaism, Christianity, and Zoroastrianism, who possess divine prophets and celestial scriptures, are referred to as religious minorities, People of the Book, or Dhimmis. Through the Dhimma contract, they are permitted to live in Islamic societies. Non-Muslims residing in Islamic lands are obliged to enter into a Dhimma contract, necessitating adherence to two fundamental conditions: the payment of the jizya tax and compliance with the regulations of the Islamic society. Among the commitments for non-Muslims (Dhimmis) in Islamic countries is the prohibition of certain acts, such as sexual offenses. Unfortunately, one of the prominent sexual offenses, known as panderism [ghavvadi], persists among Dhimmis residing in Islamic societies, despite their commitment to Islamic penal laws. This offense has evolved from individual transgressions into organized crimes, including the trafficking of women and girls, leading to the establishment of networks of corruption and centers promoting indecency.
‌ ∴ Research Question ∴ ‌
This study aims to address a significant gap in the existing body of research by focusing on the offense of panderism committed by non-Muslim minorities. Despite numerous studies on the subject, there is a lack of independent research specifically dedicated to panderism among non-Muslims.
     Therefore, the primary research question is whether the offense of panderism is unequivocally established for non-Muslims, and if so, what punishment is applicable to them.
‌ ∴ Research Hypothesis ∴ ‌
The hypothesis posited for this research is that the offense of panderism by non-Muslim minorities is subject to legal consequences within the framework of Islamic penal laws. While existing legal provisions address the offenses committed by non-Muslims, the legislation does not explicitly mention panderism. This study aims to examine the clarity and adequacy of legal provisions, proposing a nuanced perspective on the equivalence of punishment between Muslim and non-Muslim offenders, particularly in cases of panderism.
‌ ∴ Methodology & Framework, if Applicable ∴ ‌
This research adopts a doctrinal and analytical approach, drawing from a comprehensive review of library resources. The nature of panderism as a punishable offense will be first explored from a legal standpoint, examining the legal nature of the offense and its justifiability under the Islamic penal framework. Subsequently, a detailed exploration of panderism from a jurisprudential perspective will be conducted, comparing the legal consequences of panderism committed by Muslim and non-Muslim individuals. The study will scrutinize the legal and jurisprudential foundations to underscore any disparities and ambiguities in the treatment of this offense within Islamic societies.
‌ ∴ Results & Discussion ∴ ‌
The culmination of legal perspectives indicates a challenge in categorizing the offense of panderism by non-Muslim minorities as a crime and enforcing punishment solely based on the legality of crimes and penalties. However, a profound examination of the rational foundations and the refinement of principles allows for the substantiation of the criminal nature of panderism committed by non-Muslims (Dhimmis). Furthermore, a steadfast commitment to the broad interpretation of the narrative provided by Abdullah ibn Sinan, as recounted by Imam Sadiq (peace be upon him), sheds light on the role of a panderism. Described as a sexual intermediary who facilitates adultery between men and women, the narrative prescribes a punishment of seventy-five lashes and banishment from the city. Notably, this narrative encompasses both Muslim and non-Muslim offenders, emphasizing the act of bringing individuals together for unlawful sexual activities.
     The application of this narrative, inclusive of Dhimmis, overcomes existing challenges and obstacles, leading to the conclusion that there is no ambiguity in the criminality of a panderism, whether Muslim or non-Muslim. The change in religion does not impact the essence of the offense, as a mature, rational, and consenting individual intentionally gathering people for illicit acts remains unchanged. Therefore, establishing both the material and mental elements of the crime is unequivocal, enabling the enforcement of the punishment outlined in Article 242 of the Iran's Islamic Penal Code of 1392 SH. This entails seventy-five lashes and subsequent banishment from the place of residence upon a repeat offense.
     Moreover, through the refinement of legal principles, it becomes apparent that the execution of the prescribed punishment is equally applicable to non-Muslim pimpers. This affirms the equivalence of penalties between Muslim and non-Muslim offenders, addressing any potential concerns about disparate treatment based on religious affiliation.
‌ ∴ Conclusion ∴ ‌
In conclusion, this study navigates the intricate legal terrain surrounding the offense of panderism committed by non-Muslim minorities in Islamic societies. By examining both the legal and jurisprudential aspects, the research establishes that the criminality of panderism by non-Muslims can be substantiated through rational foundations and the refinement of legal principles. The study draws on a comprehensive interpretation of a narrated account from Islamic tradition, encompassing both Muslim and non-Muslim offenders, thereby offering a nuanced understanding of the offense.
     Furthermore, the research underscores that the conditions warranting the execution of punishment for panderism are applicable to non-Muslim pandersims without any shadow of doubt. The change in religious affiliation does not mitigate the criminal nature of this act, as it involves a mature individual intentionally facilitating illicit activities between consenting parties.
     This study contributes to the ongoing discourse on the treatment of offenses committed by non-Muslim minorities within Islamic legal frameworks. By clarifying the legal implications surrounding panderism, the research provides valuable insights for legal practitioners, policymakers, and scholars seeking a comprehensive understanding of the complexities associated with such offenses in the context of Islamic societies.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Panderism Crime
  • Muslim Panderism
  • Non-Muslim Panderism
  • Panderism for Dhimmis
  • Crime Deserving the Hadd Punishment
  1. افتخارجهرمی، گودرز (1394). اصل قانونی بودن جرائم و مجازات‌ها و تحولات آن. مجله تحقیقات حقوقی، شماره‌های 25 و 26.
  2. حاجی ده‌آبادی، احمد (1382). تأملی پیرامون قصاص مسلمان در مقابل کافر. نامه مفید، شماره 4، صص. 39-64.
  3. حبیب‌زاده، محمدجعفر و توحیدی فرد، محمد (1388). قانون‌مداری در قلمرو حقوق کیفری. چاپ 2، نشر دادگستر.
  4. حر عاملى، محمدبن‌حسن (1409‌ق). وسائل‌الشیعة. قم: مؤسسه آل‌البیت (علیهم‌السلام).
  5. حسین‌نژاد، سیدمجتبی (1395). بررسی فقهی قوادی اینترنتی. فقه و اصول، سال 48، شماره 106. doi:10.22067/fiqh.v0i0.37289
  6. حسین‌نژاد، سیدمجتبی (1397). تأثیر حصول نتیجه در مطلق یا مشروط بودن قوادی. مطالعات فقه و حقوق اسلامی، سال 10، شماره 18. doi:10.22075/feqh.2017.11813.1185
  7. حکیم، محمدتقی (1979م). اصول‌العامه للفقه‌المقارن. چاپ 2، قم: آل‌البیت (علیهم‌السلام).
  8. حلبى، ابن زهره حمزة‌بن‌على حسینى (1417ق). غنیة‌النزوع الى علمی‌الاصول والفروع. قم: مؤسسه امام‌صادق (علیه‌السلام).
  9. حلبى، ابوالصلاح تقى‌الدین‌بن‌نجم‌الدین (1409ق). الکافی فی‌الفقه. اصفهان: کتابخانه عمومى امام امیرالمؤمنین (علیه‌السلام).
  10. حلى (علامه) حسن‌بن‌یوسف‌بن‌مطهر اسدى (1410‌ق). ارشادالاذهان الى احکام الیمان (جلدهای 2 و 3). قم: دفتر انتشارات اسلامى وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم.
  11. حلى (علامه)، حسن‌بن‌یوسف‌بن‌مطهر اسدى (1413ق). قواعدالاحکام فی معرفة‌الحلال والحرام (جلد 3). قم: دفتر انتشارات اسلامى وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم.
  12. حلى (علامه) حسن‌بن‌یوسف‌بن‌مطهر اسدى (1420ق). تحریرالاحکام‌الشرعیة على مذهب‌الامامیة (جلد 5). قم: مؤسسه امام‌صادق (علیه‌السلام).
  13. حلى، ابن ادریس محمدبن‌منصوربن‌احمد (1410ق). السرائرالحاوی لتحریرالفتاوى. چاپ 2، قم: دفتر انتشارات اسلامى وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم.
  14. حلى، جمال‌الدین احمدبن‌محمد اسدى (1407ق). المهذب‌البارع فی شرح‌المختصرالنافع (جلد 2). قم: دفتر انتشارات اسلامى وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه .
  15. حلى، نجم‌الدین جعفربن‌حسن (1408ق). شرائع الاسلام فی مسائل‌الحلال والحرام (جلد 4). چاپ 2، قم: اسماعیلیان.
  16. حلى، یحیى‌بن‌سعید (1405ق). الجامع للشرائع. قم: مؤسسه سیدالشهداء‌العلمیه.
  17. خراسانی، محمدکاظم (1412ق). کفایه‌الاصول. قم: مؤسسه نشر اسلامی.
  18. خویی، سیدابوالقاسم (1422ق). مبانی تکملةالمنهاج (جلد 1). قم: مؤسسه إحیاء آثار الامام‌الخویی (رحمت‌الله علیه).
  19. شرتونی، سعید (بی‌تا). اقرب‌الموارد فی فصح‌العربیة والشوارد. بی‌جا: مکتبة آیت‌الله‌العظمی المرعشی‌النجفی.
  20. شریف مرتضى، على‌بن‌حسین (1415ق). الانتصار فی انفرادات‌الامامیة. قم: دفتر انتشارات اسلامى وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم.
  21. شهید اول، محمدبن‌مکى عاملی (1410ق). اللمعة‌الدمشقیة فی فقه‌الامامیة. بیروت: دارالتراث و الدارالاسلامیه.
  22. شهید ثانى، زین‌الدین‌بن‌على عاملی (1410ق). الروضة‌البهیة فی شرح‌اللمعة‌الدمشقیة (جلد 9). قم: کتابفروشى داورى.
  23. شهید ثانى، زین‌الدین‌بن‌على عاملى (1413ق). مسالک‌الافهام الى تنقیح شرائع‌الاسلام (جلد 14). قم: مؤسسة المعارف‌الاسلامیه.
  24. صدر، سیدمحمدباقر (1407ق). مباحث‌الاصول (جلد 2). قم: مکتب الاعلام‌الاسلامی.
  25. طباطبایى حائرى، سیدعلى‌بن‌محمد (1418ق). ریاض‌المسائل (جلد 16). مؤسسه آل‌البیت (علیهم‌السلام).
  26. طریحى، فخرالدین (1416ق). مجمع‌البحرین (جلد 3). چاپ 3، تهران: کتابفروشى مرتضوى.
  27. طوسی، ابوجعفر محمدبن‌حسن (1400ق). النهایه فی مجرد‌الفقه والفتاوی. چاپ 2، بیروت: دارالکتاب‌العربی.
  28. طوسى، محمدبن‌على‌بن‌حمزه (1408ق). الوسیلة الى نیل‌الفضیلة. قم: انتشارات کتابخانه آیت‌الله مرعشى نجفى (رحمت‌الله علیه).
  29. طویلی، مهدی (1396). جرم‌انگاری یا عدم جرم‌انگاری فقهی با نگاهی به ماده 220 قانون مجازات اسلامی. فصلنامه علمی آرا، 2 (5)، صص. 63-92.
  30. عوده، عبدالقادر (بی‌تا). التشریع‌الجنائی‌الاسلامی مقارناً بالقانون‌الوضعی (جلد 1). بیروت: الدارالکاتب‌العربی.
  31. فاضل لنکرانی، محمد (1381 الف). اصول فقه شیعه. قم: مرکز فقهی ائمه اطهار (علیهم‌السلام).
  32. فاضل لنکرانى، محمد (1381ب). ‌تفصیل‌الشریعة؛ الحدود. قم: مرکز فقه‌الائمه‌الاطهار (علیهم‌السلام).
  33. فراهیدی، خلیل‌بن‌احمد (بی‌تا). کتاب العین (جلد 5). بی‌جا: دار و مکتبة‌الهلال.
  34. قافی، حسن و شریعتی، سعید (1392). اصول فقه کاربردی (جلد 1). قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
  35. کاتوزیان، ناصر (1383). جایگاه حقوق اسلامی در نظم حقوقی. مجله دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران، شماره 96.
  36. کیدرى، قطب‌الدین محمدبن‌حسین (1416ق). اصباح‌الشیعة بمصباح‌الشریعة. قم: مؤسسه امام‌صادق (علیه‌السلام).
  37. مجلسى دوم، محمدباقربن محمدتقى (1406ق). روضة‌المتقین فی شرح من لایحضره‌الفقیه (جلد 10). چاپ 2، قم: مؤسسه فرهنگى اسلامى کوشانپور.
  38. مفید، محمدبن‌محمدبن‌نعمان عکبرى (1413ق). المقنعة. قم: کنگره جهانى هزاره شیخ مفید (رحمت‌الله علیه).
  39. موسوی اردبیلی، سید عبد الکریم (1427ق). فقه الحدود و التعزیرات (ج۲). چاپ دوم، قم: مؤسسة‌النشر لجامعة المفید رحمه‌الله‌تعالی.
  40. موسوی خمینی، سیدروح الله (بی‌تا الف). تهذیب الاصول (جلد 2)، قم: دارالفکر.
  41. موسوی خمینى، سیدروح الله (بی‌تا ب). تحریرالوسیلة (جلد 2). قم: مطبوعات دارالعلم.
  42. میرمحمد صادقی، سیدحسین (1383). دادگاه کیفری بین‌المللی، چاپ 1، نشر دادگستر.
  43. نایینی، میرزامحمدحسین (1421ق). فوائدالاصول (جلد 1)، چاپ 7، قم: مؤسسه النشرالاسلامی.
  44. نایینی، میرزامحمدحسین (بی‌تا). اجودالتقریرات (سیدابوالقاسم خویی، مقرر). (جلد 1). قم: کتابفروشی مصطفوی.
  45. نجاشی، احمدبن‌علی (1407ق). رجال‌النجاشی. قم: انتشارات جامعه مدرسین.
  46. نجفى، محمدحسن (1404ق). جواهرالکلام فی شرح شرائع‌الاسلام (جلد 41). بیروت: دار احیاء‌التراث‌العربی.
  47. واسطى زبیدى، محب‌الدین (1414ق). تاج‌العروس من جواهرالقاموس (جلد 2). بیروت: دارالفکر للطباعة والنشر والتوزیع.
  48. هاشمی، سیدحسین و کوشا، جعفر (1388). بررسی تعارض اصل 167 قانون اساسی با اصل قانونی بودن جرائم و مجازات‌ها. نامه مفید، شماره 26.