نقد و بررسی تعریف حق قسم در آرای فقهای امامیه

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی مقطع دکتری رشته حقوق خصوصی، گروه حقوق، دانشگاه علوم اسلامی رضوی.

2 استادیار، گروه فقه و اصول، دانشگاه علوم اسلامی رضوی. مشهد، ایران.

چکیده

در فقه امامیه «قسم» از حقوق زوجه در عقد نکاح می­باشد که با هدف تأمین عدالت در بین زوجات در فرض چندهمسری تشریع یافته است. سه تعریف مختلف از «قسم» ارائه شده است. در تعریف نخست، قسم، حقی واجب برای زوجه­ای است که دارای حق نفقه می­باشد. در دومین تعریف، حق قسم به «برقراری عدالت در میان زوجات» و در تعریف سوم به «تقسیم شب‌ها در میان زوجات» تعریف شده است. طبق بررسی­ها، تعریف حق قسم بر اساس «حق انفاق»، جامع افراد و مانع اغیار نمی­باشد. به علاوه با توجه به اینکه لازمه اجرای حق قسم «برقراری عدالت بین زوجات» بوده تعریف این حق با فصل «عدالت» از قبیل اطلاق لازم بر ملزوم بوده و مجاز لغوی است. تعریف حق قسم به «تقسیم شب‌ها»، به دلیل برخورداری از دلالت مطابقی و مبرا بودن از اشکالات دو تعریف دیگر دقیق‌ترین تعریف حق قسم می­باشد. علی‌رغم تبیین تفصیلی مقررات حق قسم در فقه امامیه و جایگاه ویژه این حق در تحکیم روابط زوجین در فرض تعدد زوجات، انعکاس مقررات این حق در قوانین خانواده مغفول مانده است. پژوهش حاضر، در راستای رفع خلأ مذکور، ضمن تبیین این نقص قانونی، تعریف دقیق حق قسم و مواد قانونی متعددی را در این باره، جهت انعکاس در قوانین خانواده پیشنهاد می­کند.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Criticizing and analyzing to Definition of right of ghasm in Islamic jurists Opinion

نویسندگان [English]

  • sedighe mohamadhasani 1
  • Seyed mahdi naghibi 2
1 Ph.D. Student in (Private Law), Faculty of Law, Razavi University of Islamic Sciences, Mashhad, Iran.
2 Assistant Prof. Faculty of Jurisprudence and Principal, Razavi University of Islamic Sciences, Mashhad, Iran
چکیده [English]

In Shia jurisprudence, "ghasm" is one of the rights of the wife in marriage, which has been legislated to ensure fairness between wives in polygamy. There are three different definitions of "ghasm". The first definition of "ghasm" refers to an obligatory right of alimony for the wife. According to the second definition of "ghasm", it refers to "enforcing justice among Wives" and according to the third definition, it refers to "dividing the nights among Wives". The right to "ghasm" established by alimony is not comprehensive, and it is not exclusive. In addition, given that this right to "ghasm" has resulted in "the establishment of justice between the wives", it is permissible to define it in the context of "justice". According to the division of the night, the right to "ghasm" defines itself most accurately, as it corresponds to the nature of the "ghasm" and is free of the shortcomings of the other two definitions. While the definition of the "ghasm" right in Shia's jurisprudence and the special place of this right in stabilizing the relations between spouses in the case of polygamy are fully explained, the reflection of these provisions in family law has been neglected. The current study fills this gap by not only explaining this legal defect, but also proposing a precise definition of the term "ghasm" and several articles in family law to reflect this.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Right To Ghasm
  • Alimony
  • Justice
  • Divide the Nights
  1. قرآن کریم.
  2. آل عصفور بحرانى، حسین (بی­تا). الأنوار اللوامع فی شرح مفاتیح الشرائع. قم: البحوث العلمیة.
  3. آل عصفور بحرانى، یوسف (1405ق). الحدائق الناضرة. قم: انتشارات اسلامی.
  4. ابن براج طرابلسى، قاضى عبدالعزیز (1406ق). المهذب. قم: دفتر انتشارات اسلامى.
  5. ابن منظور، محمد بن مکرم (1414ق). لسان العرب. بیروت: دار الفکر.
  6. اراکى، محمدعلى (1419ق). کتاب النکاح (للأراکی). قم: نور نگار.
  7. اسدی، لیلاسادات (1382). «تحلیل قوانین حقوقی زنان از تصویب تا اجرا؛ شروط ضمن عقد». فصلنامه راهبردی مطالعات زنان، (21)، صص. 159-196.
  8. ترحینی عاملى، سیدمحمدحسین (1427ق). الزبدة الفقهیة فی شرح الروضة البهیة. قم: دارالفقه.
  9. جزایرى، سیدمحمدجعفر مروج (بی­تا). نظرة فی الحقوق؛ أحکامها و أقسامها. قم: بی­جا.
  10. جزیرى، عبدالرحمن؛ غروى، سیدمحمد و مازح، یاسر (1419ق). الفقه على المذاهب الأربعة و مذهب أهل البیت (علیهم‌السلام). بیروت: دار الثقلین.
  11. جوهرى، اسماعیل بن حماد (1410ق). الصحاح­ ـ ­تاج اللغة و صحاح العربیة. بیروت: دار العلم.
  12. حرعاملى، محمد بن حسن (1409ق). وسائل الشیعة. قم: مؤسسه آل البیت (علیهم‌السلام).
  13. حلى، یحیى بن سعید (1405ق). الجامع للشرائع. قم: مؤسسة سید الشهداء العلمیة.
  14. خمینى، سیدروح‌اللّه (1421ق). کتاب البیع. تهران: مؤسسه نشر آثار امام خمینی (رحمت‌الله‌علیه).
  15. خویى، سیدابوالقاسم (1410ق). منهاج الصالحین (للخوئی). قم: نشر مدینة العلم.
  16. راغب اصفهانى، حسین (1412ق). مفردات ألفاظ القرآن. لبنان: دار العلم.
  17. روحانی قمى، سیدصادق حسینى (1412ق). فقه الصادق (علیه­السلام). قم: دار الکتاب.
  18. زحیلی، وهبه بن مصطفی (1418ق). التفسیر المنیر. بیروت: دارالفکر المعاصر.
  19. زرکشی، محمد بن بهادر (بی­تا). البرهان فی علوم القرآن. بی­جا: بی‌نا.
  20. سبحانى تبریزى، جعفر (بی­تا). نظام النکاح فی الشریعة الإسلامیة الغراء. قم: بی­جا.
  21. سبزوارى، سیدعبدالأعلى (1413ق). مهذّب الأحکام (للسبزواری). قم: مؤسسه المنار.
  22. سبزوارى، محمدباقر بن محمد مؤمن (1423ق). کفایة الأحکام. قم: دفتر انتشارات اسلامى.
  23. سبزوارى، مولى هادى بن مهدى (1421ق). شرح نبراس الهدى. قم: انتشارات بیدار.
  24. سلاّر، حمزة بن عبدالعزیز (1404ق). المراسم العلویة. قم: منشورات الحرمین.
  25. سیوطی، عبدالرحمن بن ابی بکر (1416ق). الاتقان فی علوم القرآن. بیروت: مؤسسه علی بن ابی طالب (علیه‌السلام).
  26. سیورى حلى، مقداد بن عبداللّه (1404ق). التنقیح الرائع. قم: کتابخانه آیت‌الله مرعشى نجفى.
  27. شهید اول، محمد بن مکى (1414ق). غایة المراد فی شرح نکت الإرشاد. قم: دفتر تبلیغات اسلامى.
  28. شهید ثانی، زین‌الدین بن على (1410ق). الروضة البهیة فی شرح اللمعة الدمشقیة. قم: داوری.
  29. شهید ثانی، زین‌الدین بن علی (1413ق). مسالک الأفهام إلى تنقیح شرائع الإسلام. قم: مؤسسة المعارف الإسلامیة.
  30. صاحب جواهر، محمدحسن (1404ق). جواهر الکلام. بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  31. صدر، سیدمحمد (1420ق). ماوراء الفقه. بیروت: دارالأضواء.
  32. صفایی، سیدحسین و امامی، اسدالله (1382). حقوق خانواده. تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
  33. طباطبایی حائرى، سیدعلى (1409ق). الشرح الصغیر فی شرح مختصر النافع. قم: کتابخانه آیت‌­الله مرعشى.
  34. طباطبایی حائرى، سیدعلى (1418ق). ریاض المسائل. قم: مؤسسه آل البیت (علیهم‌السلام).
  35. طباطبایی، سیدمحمدحسین (1374). المیزان فی تفسیر القرآن. قم: دفتر انتشارات اسلامى.
  36. طریحى، فخرالدین (1416ق). مجمع البحرین. تهران: کتابفروشى مرتضوى.
  37. طوسی، محمد بن حسن (بی­تا). التبیان فی تفسیر القرآن. بیروت: دار احیاء التراث العربی.
  38. طوسى، محمد بن حسن (1387). المبسوط فی فقه الإمامیة. تهران: المکتبة المرتضویة.
  39. علامه حلى، حسن بن یوسف (1387ق). إیضاح الفوائد. قم: مؤسسه اسماعیلیان.
  40. علامه حلى، حسن بن یوسف (1413ق.الف). قواعد الأحکام. قم: دفتر انتشارات اسلامى.
  41. علامه حلى، حسن بن یوسف (1413ق.ب). مختلف الشیعة. قم: دفتر انتشارات اسلامى.
  42. فاضل هندى، محمد بن حسن (1416ق). کشف اللثام و الإبهام عن قواعد الأحکام. قم: دفتر انتشارات اسلامى.
  43. فراهیدى، خلیل بن احمد (1410ق). کتاب العین. قم: نشر هجرت.
  44. لطفی، اسدالله (1388). حقوق خانواده. تهران: انتشارات خرسندی.
  45. محقق حلى، جعفر بن حسن (1408ق). شرائع الإسلام. قم: مؤسسه اسماعیلیان.
  46. محمدی خراسانی، علی (1393). شرح منطق مظفر. قم: الامام الحسن بن علی (علیه‌السلام).
  47. محمود، عبدالرحمان (بی­تا). معجم المصطلحات و الألفاظ الفقهیة. بی‌جا: بی‌نا.
  48. مصطفوى، حسن (1402ق). التحقیق فی کلمات القرآن الکریم. تهران: مرکز الکتاب للترجمة.
  49. مفید، محمد بن محمد بن نعمان (1413ق). المقنعة. قم: کنگره جهانى شیخ مفید.
  50. مقرى فیومى، احمد بن محمد (بی­تا). المصباح المنیر فی غریب الشرح الکبیر. قم: دار الرضی.
  51. مکارم شیرازی، ناصر (1421ق). الأمثل فی تفسیر کتاب‌الله المنزل. قم: مدرسه امام علی (علیه‌السلام).
  52. مکارم شیرازى، ناصر (1424ق). کتاب النکاح. قم: مدرسه امام على بن ابى طالب (علیه‌السلام).
  53. موسوى عاملى، محمد بن على (1411ق). نهایة المرام. قم: انتشارات اسلامى.
  54. واسطى زبیدی، سیدمحمد (1414ق). تاج العروس من جواهر القاموس. لبنان: دار الفکر للطباعة.
  55. وجدانى فخر، قدرت‌الله (1426ق). الجواهر الفخریة فی شرح الروضة البهیة. قم: نشر سماء قلم.