Feasibility of Open Trial in Cyberspace

Type : Research Article

Authors

1 Professor, Department of Jurisprudence and Fundamentals of Islamic Law, Faculty of Theology and Islamic Studies, Mazandaran University, Mazandaran, Iran.

2 Assistant Professor, Department of Law, Faculty of Humanities, Islamic Azad University, Ilam, Iran.

3 Ph.D. Student of Private Law, Department of Law, Faculty of Law and Political Science, Mazandaran University, Mazandaran, Iran.

Abstract

Principle of publicity is one of fundamental principles of proceeding which has been regarded as an essential component in fair trail in human right documents and there are clear signs confirming it in the Imamiya jurisprudence.  The Civil Procedure Act 1379 unlike Civil Procedure Act 1318 and Criminal Procedure Act 1392 is silent about it; but according to Constitution Act, Principle 165, observation of this principle is necessary in civil cases too.  Principle of publicity do not restrict to usual proceeding that in it the parties are required to be present in the court, rather, its observation is necessary in electronic proceeding; because this two proceedings have not substantive differences, and only holding procedures are different.  On the other hand, currently lack of space in courts and long distances cause this principle to be isolated, using electronic instruments facilitate the presence of people in courts by spending less time and small expense.   This approach not only has not any conflict with jurisprudential foundations, but also it is in compliance with them under the auspices of conditions of time and place, as it removes losses arising from the isolation of publicity of trials and facilitates its application. Practice of wise-men, generality and unconditionality of reasons relating to publicity of proceeding together with lack of prohibition on the side of Shariah confirm this approach. Therefore, the comprehensive system of electronic proceeding and national justice network should not restrict itself to the parties of a given case and instead it needs to allow those who intend to participate in legal proceedings by creating technical and legal infrastructure.

Keywords

Main Subjects

References

  1. آقایاری، محمد؛ کریمی، عباس و السان، مصطفی (1395). تشریفات دادرسی مدنی الکترونیکی. فصلنامه علمی تحقیقات حقوقی آزاد، سال نهم، (34)، صص. 229-250.
  2. ابدالی، مهرزاد و عیسایی تفرشی، محمد (1383). بررسی قراردادهای نامشروع (مغایر نظم عمومی) در حقوق فرانسه و ایران و انگلیس. فصلنامه مدرس علوم انسانی، ویژه نامه حقوق، (37)، صص. 1-22.
  3. ابن ادریس حلی، محمد بن احمد (بی­تا). السرائر الحاوی لتحریر الفتاوی. قم: مؤسسه النشر الاسلامی.
  4. ابن براج طرابلسی، عبدالعزیز (1406ق). المهذب. قم: مؤسسه النشر الاسلامی.
  5. ابن حمزه طوسی، محمد بن علی (1408ق). الوسیله. الطبعه الاولی، قم: مکتبۀ آیۀالله مرعشی نجفی.
  6. پوراستاد، مجید و افسر، گلنوش (1389). گزارش سفر به کنفرانس عدالت الکترونیکی مجارستان. مجله کانون وکلا، (210)، صص. 31-50.
  7. جعفری لنگرودی، محمدجعفر (1381). دائرۀ‌المعارف علوم اسلامی قضایی. ج 1، تهران: گنج دانش.
  8. جعفری لنگرودی، محمدجعفر (1381). مبسوط در ترمینولوژی حقوق. ج 4، تهران: گنج دانش.
  9. جعفری لنگرودی، محمدجعفر (1386). مبسوط در ترمینولوژی حقوق. ج 2، تهران: گنج دانش.
  10. حسینی‌نژاد، سید مجتبی (1396). تحلیل حجیت بنای عقلاء با رویکردی در مسائل مستحدثه. فصلنامه پژوهش‌های فقه و حقوق اسلامی، سال سیزدهم، (48)، صص. 37-62.
  11. خدابخشی، عبدالله (1390). مبانی فقهی آیین دادرسی مدنی و تأثیر آن در رویه قضایی. تهران: شرکت سهامی انتشار.
  12. زرکلام، ستار (1391). دادرسی الکترونیکی؛ ضرورت‌ها، الزامات و چالش‌ها. آموزه‌های حقوق کیفری، (3)، صص. 129-150.
  13. سرخوش، بهنام و داودی گرمارودی، هما (1398). بررسی فقهی تشکیل جلسه دادرسی به صورت الکترونیکی. تحقیقات حقوقی ایران و بین الملل، سال دوازدهم، (43)، صص. 55-79.
  14. سنگلچی، محمد (1381). آیین دادرسی در اسلام. قزوین: انتشارات حدیث امروز.
  15. شمس، عبدالله (1382). آیین دادرسی مدنی. تهران: انتشارات میزان.
  16. صاحب جواهر، محمدحسن (1981م). جواهر الکلام. بیروت: انتشارات دار احیا التراث العربی.
  17. طباطبایی، سید محمدحسین (1386). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمه سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  18. طوسی، محمد بن حسن (1388). المبسوط فی فقه الامامیه. تهران: محمدباقر بهبودی.
  19. غمامی، مجید و محسنی، حسن (1385). اصول تضمین‌کننده عملکرد دموکراتیک در دادرسی و اصول مربوط به ویژگی­های دادرسی. مجله دانشکده حقوق و علوم سیاسی، (74)، صص. 265-296.
  20. فضائلی، مصطفی (1389). دادرسی عادلانه. تهران: انتشارات شهر دانش.
  21. قاری سید فاطمی، محمد (1390). حقوق بشر در جهان معاصر. دفتر دوم، تهران: شهردانش.
  22. کاتوزیان، ناصر (1385). فلسفه حقوق. جلد 2 و 3، تهران: شرکت سهامی انتشار.
  23. محسنی، حسن (1389). فن اداره جریان دادرسی مدنی، سازماندهی دادرسی در قالب اصول دادرسی. فصلنامه حقوق، مجله دانشکده حقوق و علوم سیاسی، 40(4)، صص. 353-368.
  24. محسنی، حسن (1391). آیین دادرسی مدنی فرانسه. تهران: شرکت سهامی انتشار.
  25. مهرافشان، علیرضا (1390). دادرسی مجازی، مفهومی نوین در عدالت قضایی. مطالعات فقه و حقوق اسلامی، سال سوم، (5)، صص. 119-147.
  26. هاشمی، سید جعفر (1378). بررسی تطبیقی اصول محاکمات مدنی در قوانین اساسی مشروطیت و جمهوری اسلامی ایران. تهران: مرکز اسناد انقلاب اسلامی.
  27. هاشمی، سید محمد (1386). حقوق اساسی جمهوری اسلامی ایران. جلد دوم، تهران: نشر میزان.
  28. Austin, Charlotte (2017). Online dispute resolution. Victoria university of wellington.
  29. Groniger Ian, Fealy Michael (2000). The civil procedures rules in Action. Second Edition.
  30.  Kay Hudson, Mary (2020). Public access to court records handbook. Edition, available at:www.in.gov/courts/rules.
  31. Rozenberg, goshua (2017). Justice online : just as good? Gresham College.
  32. Scott v scott (1913). Available at: swarb.co.uk.
  33. Vermont rules for public access to court records and abrogating the rules governing dissemination of electronic case records, available at: vermontjudiciary.org.
  34. www.theguardian.com 
Journal of Islamic Law Research
Volume 23, Issue 3 - Serial Number 57
September 2022
Pages 461-482

‌ Files

‌ Timeline

  • Received: 25 November 2021
  • Accepted: 16 August 2022

‌ Share

‌ How to Cite

‌ Article Metrics